نقد فیلم شیار 143

ساخت وبلاگ

دیشب تلوزیون به مناسبت هفته دفاع مقدس، فیلم "شیار 143" را پخش کرد. من فیلم را چند وقت پیش در سینما تماشا کرده بودم و این بار، بیشتر عکس العمل اعضای خانواده موقع تماشای فیلم برایم مهم بود.

شیار 143 یک فیلم شخصیت-محور بود که زندگی مادر یک شهید مفقود الاثر و تأثیر بی خبری از فرزند را بر زندگی این مادر بررسی می کرد. داستان در یک جامعه روستایی اتفاق می افتاد و کارگردان تلاش زیادی داشت که به فیلم حالت یک مستند دفاع مقدس بدهد. برای همین در لابلای آن، مصاحبه هایی با برخی از شخصیتهای فیلم گنجانده بود تا حس و حال مستند بودن را تقویت کند.

هر کس ارتباطی با خانواده شهدا داشته باشد، بی گمان از تماشای فیلمی همچون شیار 143 متأثر می شود. مریلا زارعی توانسته است به خوبی شخصیت یک مادر چشم‎به‎راه را به نمایش بگذارد و کارگردان هم در نشان دادن فضای زندگی روستایی موفق بوده است. با این حال، به نظر من این فیلم در نهایت یک اثر متوسط از آب درآمده اس.

مهمترین ضعف این فیلم، داستان و فیلمنامه است. یکی از شخصیتها درباره شخصیت اصلی فیلم می گوید "این غم، الفت را بزرگ کرده بود." اما چیزی که ما می دیدیم، یک پیرزن آشفته و نامعقول بود. پیرزنی که مدام رادیویی به خودش بسته بود و این طرف و آن طرف می رفت و تا حدی باعث آزردگی اطرافیانش می شد.

البته وجود چنین شخصیتی در یک فیلم، به خودی خود عیب نیست. در واقع، همانطور که پیش از این گفته ام، لازمه یک داستان خوب این است که شخصیت اصلی، در عین دوست داشتنی بودند، باید یک عیب هم داشته باشد. عیب الفت در داستان شیار 143، این بود که با وجود ایمان به خدا، هنوز از خدا انتظار داشت که پسرش را به او باز گرداند. نماد این توقع، رادیویی بود که الفت همیشه به کمرش می بست. روزی که این رادیو را باز کرد، خبر پیدا شدن فرزندش را دریافت کرد.

اشکال فیلمنامه این بود که این تحول در الفت، یعنی باز کردن رادیو، نتیجه تلاش و کشمکش او در داستان نبود. در نهایت تنها چیزی که الفت را قانع کرد که رادیو را باز کند، یک مداخله آسمانی بود که در آن، پسرش به خواب او آمده و او را قانع کرده بود که ناشکری نکند. درباره اینجور مداخله های آسمانی (که اصولا برای گره گشایی داستانها مجاز نیستند)، همیشه می توان این پرسش را داشت که "چرا زودتر به خوابش نیامدی؟ چرا گذاشتی این همه سال عذاب بکشد و خودش را کوچک کند؟"

جا دارد در این فرصت، به فیلم "بوسیدن روی ماه" اشاره کنم که خیلی بیشتر از فیلم پر سر و صدای "شیار 143" توانست بر من تأثیر بگذارد و به نظرم، هم بازیهای قویتری داشت، هم فضاسازی و داستان بهتری برخوردار بود. در آن فیلم بازیها آنقدر قوی بود که نمی توان به راحتی گفت که از میان بازیگرانی همچون صابر ابر، شیرین یزدان بخش، رابعه مدنی، سعید پورصمیمی و حتی شیدا خلیق، کدام یک بهتر درخشیده اند.


برچسب‌ها: شیار 143, مریلا زارعی, دفاع مقدس, جنگ, شهدا

+ نوشته شده در  جمعه دوم مهر ۱۳۹۵ساعت 11:51  توسط بی نقاب  | 

نویسنده : بازدید : 0 تاريخ : شنبه 10 تير 1396 ساعت: 11:28

برچسب‌ها :

متون جالب...
ما را در سایت متون جالب دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : عباس motoon بازدید : 191 تاريخ : شنبه 10 تير 1396 ساعت: 11:30