شعری در خاک

مپرس حال مرا، روزگار یارم نیست

جهنمی شده‌ام، هیچ‌کس کنارم نیست

نهال بودم و در حسرت بهار؛ ولی

درخت می‌شوم و شوق برگ‌وبارم نیست!

به این نتیجه رسیدم که سجده‌کردن من

به‌جز مبارزه با آفریدگارم نیست

مرا ز عشق نگویید، عشق گمشده‌ای‌ست

که هرچه هست ندارم، که هرچه دارم نیست

شبی به لطف بیا بر مزار من، شاید

برویَد آن گل سرخی که بر مزارم نیست

فاضل نظری